W sobotę, 21 czerwca w Rokitnie uroczyście obchodzona była 25 rocznica koronacji cudownego wizerunku Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej. Rokitno jest najważniejszym sanktuarium maryjnym na zachodnich i północnych ziemiach Polski, które po 1945 r. powróciły w skład państwa polskiego.
Dla licznie przesiedlanych mieszkańców na tych ziemiach – powszechnie wówczas kojarzonych z niemieckością – miłym zaskoczeniem był odnalezienie wizerunku Madonny, od 300 lat nieustannie piastującej na sercu Białego Orła. Rokitno stało się więc duchowym centrum nowo tworzonej administracji kościelnej. Koronacja cudownego wizerunku koronami poświęconymi przez papieża – w tym wypadku przypadku przez św. Jana Pawła II – to najwyższe odznaczenie, jakie Kościół nadaje. W przypadku Rokitna miała ona miejsce w roku 1989. Rok ten, a nawet miesiąc koronacji – czerwiec – zbiegły się z kolei z innymi niezwykle ważnymi dla naszej historii wydarzeniami, jakie zapoczątkowały demokratyczne przemiany w kraju. Z kolei 25 jubileusz koronacji przypada w roku kanonizacji św. Jana Pawła II – tego, który poświęcał kiedyś koronę zdobiącą Cudowny Obraz.
Uroczystości jubileuszowe zgromadziły wielu znakomitych gości, min. nuncjusza apostolskiego w Polsce, abpa Celestino Migliore, reprezentującego Ojca św. oraz arcybiskupów metropolitów Poznania i Szczecina, licznych biskupów, władze wojewódzkie i samorządowe, parlamentarzystów. Najważniejsza była obecność pielgrzymów, szacowanych na około 15 tysięcy ludzi. Taka uroczystość to ogromne wyzwanie logistyczne dla organizatorów, stąd w imieniu Biskupa Diecezjalnego komitet organizacyjny poprosił o obecność harcerzy. Nasza służba zaczęła się już w piątek po południu. Ok. 20 osób łącznie z Hufca Strzelecko-Drezdeneckiego i Hufca Nowosolskiego sprawowało opiekę nad polem namiotowym oraz uczestniczyło w wieczorno-nocnym czuwaniu modlitewnym młodzieży. Rano w sobotę dołączyło kolejne ok. 50 osób z Hufca Gorzowskiego, Hufca Skwierzyńskiego i Hufca Międzyrzeckiego. W pierwszej części dnia harcerze czuwali na parkingach i przy wejściach do sanktuarium, jako służba informacyjno-porządkowa, witając pielgrzymów, udzielając niezbędnych wskazówek oraz dbając o równomierne zapełnienie placu. Po rozpoczęciu Mszy św. sprawowano opiekę nad pielgrzymami, min. roznosząc wodę czy zaradzając różnym potrzebom chorych i starszych osób. Utrzymywano wolne przejścia dla zapewnienia ładu i bezpieczeństwa, pomagano w niektórych elementach ceremonii liturgicznej. Po zakończonej uroczystości harcerze pomagali w sprawnym rozchodzeniu się uczestników oraz koordynowali odwożenie ich specjalną linią autobusową na oddalone parkingi, gdzie pozostawione były autokary i samochody pielgrzymów. Mimo że w tak dużym zgromadzeniu nie wszystko da się przewidzieć, nie sposób uniknąć nieprzewidzianych okoliczności i w dodatku nie rozpieszczała nas pogoda, nasza służba przebiegała harmonijnie i sprawnie.
Słowa serdecznego podziękowania należą się wszystkim, którzy odpowiedzieli na zaproszenie Księdza Biskupa i poświęcili swój czas oraz siły. Trzeba wspomnieć, że od piątku współpracowała z nami owocnie i ofiarnie 230 Gorzowska Drużyna Harcerzy „Rysie” Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej, którym to druhom serdecznie dziękujemy i gorąco ich pozdrawiamy.
ks. Paweł Bryk pwd.
